Page 34 - •- เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล -•
P. 34

32                       เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล




                               ่
                                               ุ
           ผู้คนแล้วให้เข้าไปปล้นทีเมืองสงขลา หลวงอดมแจ้งความกับข้าพระพุทธเจ้าว่า นาเดิม
                                  ่
                      ็
                                             ็
                                                                              ็
                                                           ุ
                                                ้
           ของภรรยาเปนที่รกร้าง มีอยูต�าบลนาขอเปนพืนดินดี หลวงอดมเห็นว่าพอจะท�าให้เปนผล
                   ์
                                     ่
           ประโยชนได้ จึ่งมาตั้งเรือนโรงเพือจะสร้างท�านาต่อไป ครั้นราษฎรเห็นที่แผ่นดินเหล่านั้น
                                                     ่
           ปลูกเข้าได้ผลดี ราษฎรเมืองสงขลาแลเมืองพัทลุงซึงพากันเข้ามาตั้งท�ามาหากินอยูในที ่
                                                                              ่
                                           ุ
           นั้นประมาณ ๑๐๐ ครัวเศษแต่พอ หลวงอดมหาได้อดหนนให้พวกราษฎรเข้าไปปล้นสะดม
                                                   ุ
                                                       ุ
                                                           ่
           ในแขวงเมืองสงขลาไม่ ครั้นข้าพระพุทธเจ้ามาถึงเมืองพัทลุงจึงได้ถามพระยาอภัยบริรักษ์ฯ
                                                                          ี
           ตามทีพระยาวิเชียรกล่าวโทษ  พระยาอภัยบริรักษ์ แจ้งความว่า ใน ๔ ป ๕ ปทีแล้วมา
                ่
                                                                      ี
                                                                            ่
                                                                ่
                                                         ่
           พระยาวิเชียรฯ มีสูตรนรายให้ส่งตัวผู้ร้าย ก็ได้ส่งไปบ้าง ทีไม่รู้จักชือไม่รู้จักต�าบลบ้านส่ง
           ไม่ได้ก็มีบ้าง ผู้ร้ายทีเมืองพัทลุงหนเข้าไปเมืองสงขลา พระยาวิเชียรก็ส่งบ้างทีจับไม่ได้
                                        ี
                            ่
                                                                           ่
                                                 ้
                        ่
                                                 ี
           ยังไม่ได้ส่งตกอยูในเมืองสงขลาก็มีบ้างจนทุกวันน ข้าพระพุทธเจ้าได้ถามพระยาอภัยบริรักษ์
                         �
           ว่าจะให้กรมการนาไปจับหรือ ข้าพระพุทธเจ้าจะได้ให้ทหารแลมหาดเล็กเข้าไปด้วยเช่น
                                                   ่
           กับให้แก่เมืองสงขลา พระยาอภัยบริรักษ์ตอบว่า ทีข้าหลวงออกมาได้ให้ไปจับตัวอ้ายแสง
                 ้
                 ี
                       ่
           คราวนก็เปนทีเอิกเกริกมาก ครั้นจะให้เข้าไปจับก็กลัวผู้ร้ายจะหลบหลิกไปไม่ได้ตัวก็จะ
                    ็
           เสียเวลาเปล่า ข้าพระพุทธเจ้าจึ่งได้ถามพระยาอภัยบริรักษ์ว่า พระยาวิเชียรมีหนังสือมา
           ถึงพระยาอภัยบริรักษ์ ๆ นงเสียไม่ตอบบ้างตอบช้าไปบ้างด้วยเหตใด พระยาอภัยบริรักษ์
                                                                ุ
                                ่
                                ิ
                                                       ่
                                                                  ่
                         ่
           ตอบว่า หนังสือทีพระยาวิเชียรมีมาไม่รู้จักตัวผู้ร้ายบ้างทียังสืบสวนอยูบ้าง จึงยังไม่ได้ตอบ
                                                                       ่
                                                                   ่
                                                ้
                                                                   ิ
           แลตอบช้าไปโดยมีราชการอืนมาแทรกแซงขึนบ้าง พระยาวิเชียรก็นงอยูไม่ได้ตักเตือน
                                                                      ่
                                  ่
                                      ิ
                            ึ่
           มาเลยแตสักฉบับหนง จึ่งได้เลยนงกันไป ท�าให้เปนทางเข้าใจว่าบางทีพระยาวิเชียรจะจับ
                                                  ็
                                      ่
                   ่
                                                              ิ
                                                              ่
                                                                            ่
                                   ่
           ผู้ร้ายเหล่านั้นได้บ้างจึ่งสงบอยู อันซึ่งพระยาอภัยบริรักษ์ ได้ท�านงชา ๆ มาอย่างเกา ๆ ให้
                           ็
           มีถ้อยความขึนจนเปนที่ขุ่นเคืองฝาละอองธุลีพระบาทนั้น พระราชอาญาไม่พ้นเกล้า ฯ การ
                      ้
                                      ่
                                                     ็
           ต่อไปจะตั้งใจส�ารวมรวังรักษาราชการให้เรียบร้อยเปนปรกติโดยความสามัคคีกับพระยา
           วิเชียรจนเต็มก�าลัง มิได้ถือเปรียบแก่งแย่งให้ราชการเสียไปให้เปนที่ขุ่นเคืองฝาละอองธุลี
                                                                         ่
                                                              ็
           พระบาทดังเช่นที่เปนมาแล้วแต่ก่อน ฝายพระยาวิเชียรก็รับว่า ส่วนผู้ร้ายในเมืองพัทลุงที่
                           ็
                                          ่
                  ่
                                                                           ่
           หนไปอยูในเมืองสงขลาพระยาวิเชียรสืบจับไม่ได้ยังไม่ได้ส่งก็มีบ้าง ทั้งหนังสือซึงพระยา
              ี
                                                   ่
                                                                             ็
           วิเชียรมีมาถึงพระยาอภัยบริรักษ์ก็ไม่ได้ตักเตือนเฉือยช้าท�าให้ราชการเสียไป จนเปนเหต ุ
                     ่
           ให้ขุ่นเคืองฝาละอองธุลีพระบาทขึนนั้นพระราชอาญาไม่พ้นเกล้า ฯ การตอไปพระยาวิเชียร
                                      ้
                                                                    ่
                                       เมืองสงขลา พัทลุง  ร.ศ. ๑๑๓
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39