Page 215 - •- เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล -•
P. 215

เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล              213



                                      ่
                                            ่
                                                                                ่
                                               ิ
                     มิศเตอร์แบร์ด มาอยูตั้งแต่ปาเปดให้คนตัด คือ ๕ เดือนมาแล้ว แต่เดิมอยูเมือง
                                            ี
              เชียงใหม่ เดี๋ยวนจะมารับราชการทีน ต่อไปในระหว่าง ๕ เดือนทีเขาได้มาอยูนั้น ได้เก็บ
                                                                  ่
                                            ่
                            ้
                                          ่
                            ี
                                                                            ่
              ภาษีส่งคลังทีนได้แต่เพียง ๑๐๐๐ บาท เท่านั้นเพราะเวลายังสั้นอยู ไม้ทีในปามณฑลน ้ ี
                                                                         ่
                                                                            ่
                         ่
                                                                    ่
                          ่
                          ี
              เขาบอกว่าเปนไม้ไม่ดีเหมือนกับไม้ในมณฑลพายัพ
                                   ่
                           ่
                          ่
                           ี
                     การทีนยังใหม่อยู เพราะฉนั้นข้าพระพุทธเจ้ายังไม่อาจจะท�ารายงานให้เลอียด
                      ี
              มากกว่านไปได้
                      ้
                     ออกจากทีนั่นข้าพระพุทธเจ้าได้ไปดูตรางเรือนขังท�าโดยแบบแผนเปนระเบียบ
                              ่
                                                                 ่
                                                                ่
              เรียบร้อยมาก ตั้งแตข้าพระพุทธเจ้าเห็นตรางในเมืองไทยมา ทีนจะเปนดีกว่าอื่น ทั้งโทษ
                              ่
                                                                 ี
                                       ่
                                                              ่
              ต้องจ�าขังรวมหมด ๑๗๑ คน ทีเข้าใหม่มักจะมีโทษด้วยไปเทียวหลอกลวงราษฎรเอาเงิน
                                                                            ้
              ๑๕ บาท โดยกล่าวว่าถ้าให้เงินจ�านวนนั้นจะไม่ต้องถูกเกณฑ์ไปราชการรบเงียว
                                                                        ่
                     ออกจากตรางข้าพระพุทธเจ้าได้ไปดูตลาดท�าแผนเดียวกับทีเมืองอื่น ๆ ใน
              มณฑลนไม่มีผิด เว้นแต่ทีนยังมีทีส�าหรับโรงแถวอิก แต่โรงแถวทีมีอยูแล้วคนยังอยูไม่
                                                                                  ่
                                                                    ่
                                          ่
                                                                       ่
                                     ่
                                   ่
                     ี
                     ้
                                     ี
              เต็ม เรียกราคาห้องละ ๖ บาท เท่ากับทีเมืองพิจิตร
                                              ่
                                                                          ่
                                                                    ่
                                                             ั
                     เวลาบ่ายข้าพระพุทธเจ้าได้ไปดูศาลมณฑล ได้ฟงความเรืองคนฬอลวงราษฎร
              เอาเงิน ๑๕ บาทแทนไปราชการดังทีกราบบังคมทูลแล้วเรืองหนง แลอิกเรืองหนงหาว่า
                                                             ่
                                            ่
                                                                               ึ
                                                                          ่
                                                                               ่
                                                                  ่
                                                                  ึ
              ผู้ใหญบ้านไม่ส่งลูกบ้าน ๑๐ คนให้ส�าหรับไปราชการรบเงียวตามค�าก�านันสั่ง แต่ตัดสิน
                                                             ้
                   ่
              ให้ปล่อยตัว เพราะสืบพยานได้ว่า ทีส่งไม่ได้นั้นเพราะลูกบ้าน ๑๐ คนนั้นรู้ตัวพากันหน ี
                                           ่
                                            ้
                                            ี
                                                                             ่
              เสียก่อนวันทีนัดจะส่งตัว ความเหล่านนับเอาได้ว่าเปนความมากกว่าอย่างอืนทีศาลก�าลัง
                                                                          ่
                         ่
                                                                             ี
                                                                             ้
              ช�าระ ไม่ใช่แต่ในเมืองพิศณโลกย์เท่านั้น เมืองพิจิตรแลเมืองอืน ๆ ในมณฑลนโดยมาก
                                                                ่
                                    ุ
              เพราะเวลานก�าลังกะเกณฑ์ราษฎรไปราชการ พระยาสุรสีห์ได้ปรับทุกข์กับข้าพระพุทธเจ้า
                        ี
                        ้
                       ่
                   ่
                                                                       ้
              มากเรืองทีกะเกณฑ์ไม่ใคร่จะได้เพราะพากันหนโดยมาก ในมณฑลนยังค่อยยังชั่วกับ
                                                      ี
                                                                       ี
              มณฑลนครสวรรค์ทีนั่นพากันอพยพครอบครัวไปหลายพวก พวกข้าราชการพากันบ่น
                              ่
              เปนก�าลัง พระยาสุรสีห์ออกความเห็นว่า ถ้าท�าให้มันเข้าใจกันให้ทั่วว่าจะต้องถูกเกณฑ์
                                                                 ่
              กันทุกคนได้จะดี เพราะเดี๋ยวนยังมีความเข้าใจกันว่าพวกทีหนนั้นไม่ต้องถูกเกณฑ์
                                        ้
                                        ี
                                                                   ี
                                       พระเจ้าลูกเธอ  พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงษ์
   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219   220