Page 62 - •- เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล -•
P. 62

60                       เอกสารตรวจราชการมณฑลเทศาภิบาล




                                                                           ึ
                                                                           ่
                                                                        ี
                  ข้อ ๒ การโจรผู้ร้ายชั้นก่อนจัดเทศาภิบาลมีเปนบางครั้งบางคราวปหนงมีผู้ร้าย
                       ๑๑
           ปล้นประมาณ } ครั้ง แต่ผู้ร้ายลอบยิงแลย่องเบานั้นมีเปนพื้นโดยมาก
                       ๑๒
                                                                          ้
                       ่
                                                 ้
                  ตั้งแตจัดเทศาภิบาลแล้ว ได้จัดการปองกัน คือ ๑ มิให้ราษฎรยิงขึนในเวลา
           กลางคืน ถ้าได้ยินเสียงขึนเวลาใดต้องส�าคัญเข้าใจว่ามีผู้ร้ายปล้นให้ก�านัลผู้ใหญบ้าน
                                ้
                                                                              ่
                                                                               ่
           ปาวร้องลูกบ้านช่วยกันติดตามต่อสู้จับโจรผู้ร้าย ๒ ให้เจ้ากรมแลปลัดกรมแขวงเปนนาที่
            ่
                                        ่
           พนักงานตรวจตราสืบจับโจรผู้ร้ายทียังไม่ได้ตัวอิกต่อภายหลัง แต่ผู้ร้ายปล้นในศก ๑๑๔
                   ๓
                                                                              ่
           ประมาณ  ๔ }  ครั้ง แต่การลอบยิงย่องเบามีเปนครั้งเปนคราว แต่ความนครบาลทีผู้ว่า
                     ่
                                                                 ่
                                           ่
           ราชการท�ายืนในศก ๑๑๔ ความ ๑๗ เรือง ไม่ถึงตัดสินแล้วกันสักเรือง ๑ เลย เปนแต่ส่ง
           ส�านวนไปยังผู้พิภากษาบ้าง ต้องจ�ารับเปนสัตย์บ้าง ให้มีประกันไปเสียบ้าง เทียบค�าพยาน
           ไว้บ้าง สืบพยานค้างบ้าง ผู้คุมปล่อยแล้วบอกว่าหนบ้าง ในศก ๑๑๓ มีความนครบาล ๕
                                                    ี
             ่
                                  ่
           เรือง ในศก ๑๑๒ ความ ๓ เรือง ได้ค้นแลไต่สวนถามถึงสารบบความ ผู้ว่าราชการก็ซัดว่า
                                                                              ่
                       ่
               ่
              ่
           อยูทีกรมการ ฝายกรมการก็เก็บส�านวนไปบ้านขาดเสียบ้างหายบ้าง ความประทับทียอม
                            ่
                    ่
           กัน ๓๐ เรือง ความนาโรงความแพ่งเปรียบเทียบในศก ๑๑๔ ยอมแล้วกัน ๘๕ เรือง ใน
                                                                             ่
                          ่
                                                                       ้
           ศก ๑๑๕ น ๑๙ เรือง ได้ตรวจนักโทษมี ๒๘ คนเท่านั้น ชั้นในการความนเหนมีนักโทษ
                    ้
                     ี
                                                                       ี
             ้
           นอยนัก
                  ข้าพระพุทธเจ้าได้สืบถามตามราษฎรแลกรมการเก่า ๆ ก็ได้ความว่าผู้ว่าราชการ
           กับหลวงคีรีพิทักษผู้ช่วยแลหลวงเมืองหลวงคลังเปนคนรู้เหนกันปล่อยผู้ร้ายให้มีประกัน
           ไปโดยมาก ทีตัวผู้ร้ายต้องซักให้การรับเปนสัตว์ปล้นบ้านเรือนแลทีต้อนฝูงโค คือ อ้าย
                                                                  ่
                       ่
                                                  ่
                                                  ี
                       ื
             ่
             ี
           เปยม ๑ อ้ายเฟอง ๑ อ้ายมุ่ย ๑ อ้ายต้น ๑ อ้ายเปยมเล็ก ๑ อ้ายวัง ๑ อ้ายโต ๑ เปนผู้ร้าย
                       ่
                                                  ๖๐
                              ี
           ปล้นบ้านตอลออมรายนพวกผู้ร้ายเสียเงินให้คล } บาทบ้าง ครั้นไต่สวนผู้ว่าราชการ
                              ้
                                                  ๗๐
                                                                         ี
             ่
           เพือจะได้ทราบเกล้า ฯ ตามความเท็จจริง ก็รับว่าได้ให้ประกันไปจริงผู้ร้ายรายนแต่เอาเงิน
                                                                         ้
                                 ่
           ตรา ๗ ชั่งให้กับโจทย์ ข้อทีเงินนั้นจะให้โจทย์ฤๅไม่ได้ให้สืบหาได้ความชัดไม่ และผู้ร้าย
           รายนีก็เปนผู้ร้ายปล้นให้ประกันไปเช่นนีโทษหลวงก็หามีไม่ ถ้าจะนับว่าเปนความส�าคัญ
                ้
                                           ้
           ทีเดียวยังมีประกันไปได้
                                       เมืองกาญจนบุรีย  ร.ศ. ๑๑๕
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67